اشاره شماره نوروزی

انتهای هر سال، ابتدای سالی دیگر است و در تقویم خورشیدی ورود زمین به برج حمل، که با آغاز فصل بهار مصادف است، شروع هر سال به شمار می‌آید و در لحظه تحویل سال، زمین وارد مدار جدیدی می‌شود که با خود زنده شدن دوباره طبیعت را به همراه دارد؛ ما فرزندان ایران به رسمی کهن، این ایام را جشن گرفته و همراه با زمین سرزمین نیاکانی‌مان، رخت نو بر تن و شادی بر لب می‌آوریم.
در طول تاریخ ایرانیان همواره تلاش کرده‌اند نوروز را به عنوان میراث فرهنگی ناملموس خود گرامی بدارند، اما زمان‌هایی نیز بوده که این رسم زیبا با اتفاقاتی تاریخی رنگ و بوی خود را از دست داده، اما هرگز از رونق نیفتاده است. نوروز 1399 که آخرین سال قرن چهارده خورشیدی است، با حضور ویروس منحوس کرونا، چنین حال و هوایی یافته، اما آنچه مسلم است، ایران عزیز از این شرایط نیز با موفقیت عبور کرده و  این رسم زیبا بار دیگر در سال‌‌های آتی پرشورتر از گذشته برگزار خواهد شد.
در این روزها، قصد داشتیم با ویژه‌نامه‌ای نوروزی همراه شادی مردم سرزمین‌مان باشیم، اما شرایط پیش آمده ما را برآن داشت تا به نسخه‌ای الکترونیک بسنده کرده و باقی مطالب را برای روزهایی بگذاریم که حال همه ما خوب باشد و بتوانیم این حال خوب را باور کنیم.
اتفاقات سال 1398 آدم را به یاد این شعر قیصر امین‌پور می‌اندازد:
هر دم دردی، از پی دردی، ای سال!
با این دل ناتوان چه کردی ای سال!
رفتی و گذشتن تو، یک عمر گذشت
صد سال سیاه، برنگردی ای سال!
این مجموعه کاری است از هیئت تحریریه گروه رسانه‌ای عقیق ، که این روزها خبرهای بد، حالشان را گرفته،  اگر مطالب تلخ است و حال و هوای نوروزانه ندارد، تاثیر این روزها است که دل و دماغی برای زیبا نوشتن نمی‌گذارد، باشد که بهار با شکوفه‌های خود شادی را به ارمغان آورد.
با امید روزی که مبارک باد گفتن‌های‌مان خالی از هر مصیبتی باشد.
مخلص شما/ سردبیر